Wanneer het leven stopt van een hond met wie je niet samenleeft.
Wanneer je het lijden van een hond niet kan verzachten.
Ik noem het ‘rouwen lans de zijlijn’ wanneer we als coach of vrijwilliger een hond verliezen die we ondersteunen of ondersteund hebben. Een hond met wie we niet samenleven, maar die we gezien hebben, écht gezien, een hond die we erkennen als een uniek individu. Een hond bij wie we bewust aanwezig waren en die we leerden kennen als een kwetsbaar individu.
Een hond wiens welzijn we wilden verbeteren of wiens lijden we wilden verzachten, maar waar we machteloos staan en alleen maar kunnen loslaten.
Ik noem het ‘rouwen langs de zijlijn’ als mensen afhaken bij een begeleiding en kiezen voor een ander soort begeleiding, waar controle, correcties en machtsverhoudingen de basis zijn. Als ik een hond moet achterlaten met een vertwijfelde blik, angstig, in pijn.
Ik noem het ook ‘rouwen langs de zijlijn’ wanneer ik mensen zie die hun hond hardhandig aanpakken, of voor wie een hond een inwisselbaar product is.
Ik noem het ‘rouwen langs de zijlijn’ wanneer mensen blind blijven voor de fysieke ongemakken van hun hond. Wanneer niet aanvaard wordt dat gedrag en lichamelijk ongemak onlosmakelijk verbonden zijn.
Het hoort erbij, in onze job als coach of vrijwilliger. Maar wennen doet het nooit. Je krijgt geen eelt na het zoveelste verlies, de zoveelste keer dat je iemand dient los te laten. Elk verlies haalt oude littekens open.
Het is een blijvende oefening om niet cynisch te worden, om ‘de mens’ niet te veroordelen, om mild te blijven, veerkrachtig te blijven. En geloof me, mijn mildheid is soms ver te zoeken. Soms is de rek uit mijn veerkracht.
Toch kan ik niet anders dan doorgaan. Opnieuw. En opnieuw.
Liefdevol blijven ondersteunen.
Er zijn voor de honden en mensen die hulp vragen. Bewust aanwezig zijn en een open blik trachten te houden.
Ik heb het geluk dat ik fijne collega’s heb op wie ik kan terugvallen als het moeilijk gaat.
Niet iedereen heeft dit geluk.
Daarom organiseer ik een bijeenkomst voor professionals en vrijwilligers die - net als ik - rouwen aan de zijlijn.
Meer informatie vind je hier.
Wil je liever individuele ondersteuning? Heb je nood aan een samenzijn met lotgenoten die geen professional zijn?
Contacteer me dan gerust.
